De gevolgen laten zich raden. Met de toename van het aantal gokkers neemt ook het aantal probleemspelers toe. Gokverslaving kan leiden tot ernstige persoonlijke en sociale problemen, zoals financiële schulden, relatieproblemen en mentale gezondheidsproblemen zoals depressie en angst. Mensen die worstelen met een gokverslaving kunnen minder goed presteren op hun werk, wat kan leiden tot verminderde productiviteit en uiteindelijk tot verlies van werk. Dit kan een negatieve impact hebben op de bredere economie.
De toename van gokverslaving leidt tot hogere kosten voor de gezondheidszorg en welzijnsdiensten, omdat meer mensen hulp nodig hebben bij het overwinnen van hun verslaving. Ook de kosten voor maatschappelijk werk en schuldhulpverlening zullen stijgen.
Verder is toename van criminaliteit te voorzien. Immers, mensen die in de problemen komen door gokken kunnen zich wenden tot illegale activiteiten om aan geld te komen. Naast gereguleerde gokmarkten kunnen ook illegale gokactiviteiten toenemen, vooral als mensen de behoefte voelen om hun verliezen goed te maken of als gereguleerde markten ontoereikend worden.
Gokverslaving leidt tot stigmatisering en isolatie: probleemspelers kunnen sociaal geïsoleerd raken door schaamte en stigma, wat hun mentale gezondheid verder kan ondermijnen en hun herstel moeilijker kan maken. Dat heeft ook weer een negatieve impact op de jeugd: jongeren die opgroeien in een omgeving waarin gokken genormaliseerd is, kunnen vatbaarder zijn voor gokverslaving op latere leeftijd. Dit kan leiden tot een generatieprobleem, waarbij gokverslaving steeds jonger voorkomt.
Het is mij een raadsel waarom de overheid heeft geholpen dit allemaal mogelijk te maken. Goed voor het vertrouwen in de overheid is het ook al niet. Als burgers het gevoel krijgen dat de overheid de gokindustrie boven hun welzijn stelt, kan dit leiden tot verder wantrouwen in de overheid en haar beleid. Dit kan bredere maatschappelijke gevolgen hebben, zoals een afname van burgerlijke betrokkenheid en een groeiend cynisme ten opzichte van politieke besluitvorming.
Eén ding is nog maar eens bewezen: reclame werkt!
