Trends

Trends in grondstoffen – peildatum: 15 april

Geld is macht, maar het stinkt een uur in de wind

We kunnen niet om mr. G.B.J. Hiltermann’s ‘Toestand in de wereld’ heen, vandaar dat we ons beperken tot enig commentaar om daarna te trachten de onzekerheden te verwerken in de nog steeds trage markten van polymeren. De periode van prijsverhogingen van de meest gebruikte thermoplasten lijkt achter de rug. We gaan per soort uitgebreid in op de markten en prijsontwikkelingen. 

Door Joop Poortenga

Dit artikel delen:

Tegenmaatregelen van de Europese Unie zijn tweeledig: bestrijding van dumping en knopen doorhakken waar het om invoerbelasting op goederen van en naar de VS gaat. De invloed op onze polymerenmarkt van wederzijdse invoerheffingen maakt een prognose over de gevolgen ervan erg lastig. We volstaan met realistische gegevens totdat er meer duidelijkheid is. 

Belangrijke federaties van kunststoffen in de Verenigde Staten en in de omringende landen Mexico en Canada hebben protest aangetekend tegen het besluit van ‘The President’ om invoerbelastingen te heffen. Zij wijzen er op dat het een arrogante open aanval is op het vrije handelsverkeer. Bovendien treft het landen die eerder vrije handelsbetrekkingen hadden: het maakt kennelijk niet uit of het ‘friends or foes’ zijn. Hij paait de agressor en moet daar nogal wat weggeven om de zo gewenste vrede tot stand te brengen. Het moet zijn eigen belang dienen, niet die van de eigen industrie of burgers. De verkoop van Oekraïne door een marktkoopman getuigt niet van enige vorm van betrokkenheid, laat staan van respect voor het leven van de bewoners. 

De hele wereld vraagt zich af wat de gevolgen zijn van talloze decreten van de VS- president. Deels zijn het schoten in de lucht, pure bluf getuigend van minachting voor bedrijven, markten en regeringen in andere landen. De relaties met Israël en Rusland zijn uitermate confronterend. Er zullen de komende weken nog meer onvoorspelbare ontwikkelingen zijn die al dan niet de pers zullen bereiken. 

HIJ heeft een hekel aan de hele wereld, maar probeert vredestichter te zijn om dan de Nobelprijs voor de Vrede te krijgen. Hij gooit de hele markt op een hoopje, knalt een invoerheffing van 25% op ingevoerde goederen, zegt dat ‘America will be great again’ en blaast hier en daar organisaties als de WTO (World Trade Organisation) als een bladopruimer in een prullenbak. 

Je mag je afvragen of een democratisch gekozen president van een afvallige bondgenoot als de Verenigde Staten het symbool kan zijn van grofstoffelijk egoïsme, waardoor hij niet alleen tegenstand oproept bij zijn vroegere partners, maar ook in eigen land op verzet mag rekenen. En dat protest komt sneller dan deze president ooit heeft kunnen bevroeden. Dat mogen we hopen, want hij heeft kans gezien om als een echte dictator mensen die ‘tegen’ waren uit te schakelen. Ze naar huis te sturen omdat ze ambtenaar waren of ooit iets tegen hem hebben uitgesproken of gepubliceerd. 

De hele wereld vraagt zich af wat de gevolgen zijn van talloze decreten van de VS-president. Deels zijn het schoten in de lucht, pure bluf getuigend van minachting voor bedrijven, markten en regeringen in andere landen. De relaties met Israël en Rusland zijn uitermate confronterend. Er zullen de komende weken nog meer onvoorspelbare ontwikkelingen zijn die al dan niet de pers zullen bereiken.

We hebben in het Nederlands er een mooi woord voor: Blaaskaak. Dat tekent de man met geld, stinkend naar deodorant, maar die wel een onderhandeling ingaat met een paar losse flodders, al snel wat gas terugneemt, maar uiteindelijk een eigen voordeel weet te scoren. Je gooit een woord als Groenland, Panama of Canada als een hapgraag brokje – aan een haakje – in een vijver en ja hoor, de hele wereld bijt. Als Denemarken zelfs iets van 3 miljard euro vrijmaakt om Groenland te verdedigen, nou, dan weet je het wel en zijn de rapen gaar. Dat geld zal eerder wegsmelten dan het ijs op dat grote eiland. Weggegooid geld. Het moet mogelijk zijn een verstandig mens naar Washington te sturen en daar het woord te laten zegevieren in plaats van wapens. Het zal toch niet zo zijn dat Mr. President Rotterdam een very nice port vindt waar eigenlijk de VS zeggenschap over zou moeten hebben? 

Schieten in eigen been

We gaan op onze wereldmarkt kijken. Grondstoffen zijn ruim beschikbaar – aardolie, monomeren en polymeren – alles in West Europa op rantsoen gesteld, in de rest van de wereld vanaf verleden jaar op laagblijvende prijzen aangeboden, maar inmiddels gewaarschuwd dat meerdere dumping acties worden opgetuigd.

Het schieten in eigen been wordt dit jaar een hele kunst. De Europese Unie heeft een aantal mensen op een douane-afdeling gestald, die alle invoer van de grondstof ABS vanaf begin dit jaar dienen te controleren en te volgen. Dat wil zeggen: ABS uit Taiwan en uit Zuid-Korea. We schatten het marktaandeel van de producenten uit deze landen op 18 tot 22% in de Benelux, opgebouwd in de afgelopen tientallen jaren, steeds op concurrerende prijzen dankzij het invoerbelastingvrije etiket van een materiaal dat in een ‘ontwikkelingsland’ is geproduceerd. Maar ook als gevolg van het minder grote assortiment van Europese producenten, waar ook het aanbieden van ABS in specifieke of standaardkleuren als strategie sterk werd beperkt.

Dit artikel verder lezen?

Nog geen abonnee? Bekijk hier onze abonnementen.

Ingelogde abonnees kunnen de PDF van dit artikel downloaden. De PDF is bedoeld voor eigen gebruik en niet voor commerciële doeleinden. Kopiëren of verspreiden van de PDF en haar inhoud is alleen toegestaan met toestemming van de uitgever. Wilt u de PDF commercieel gebruiken of delen? Neem dan vooraf even contact op met de redactie.