Afgelopen september presenteerde Mario Draghi, voormalig president van de Europese Centrale Bank en oud-premier van Italië, een rapport over het Europese concurrentievermogen. Zijn conclusie was helder: Europa blijft economisch achter bij de Verenigde Staten en China. Zonder ingrijpende maatregelen verliest de EU haar concurrentiekracht – en mogelijk zelfs haar bestaansrecht.
Draghi stelt dat Europa jaarlijks 800 miljard euro extra moet investeren in digitale innovatie, groene energie en defensie. Dat is nodig om productiviteit en innovatie te versterken en zo de economische groei te stimuleren. Klinkt als een politiek verhaal? Misschien. Maar de gevolgen zijn direct voelbaar voor ondernemers. Want als Europa niet investeert, verliezen bedrijven marktaandeel aan landen die dat wél doen.
Draghi pleit verder voor minder bureaucratie en een sterkere interne markt. Europa moet het makkelijker maken om te ondernemen, investeren en innoveren. Minder papierwerk, soepelere concurrentieregels en betere samenwerking tussen landen.
Maar wat betekent dit voor de kunststofindustrie? Onze sector staat voor grote uitdagingen: strengere eisen rondom duurzaamheid, strengere regels over recycling en een groeiende druk om circulair te produceren. Dat vraagt om investeringen in nieuwe materialen, efficiëntere productiemethoden en betere recyclingtechnieken. Als Europa achterblijft, dreigen wij het speelveld te verliezen aan landen die wél vooruitkijken.
Daarnaast vormen energie en grondstoffenvoorziening een punt van zorg. We zijn nog steeds afhankelijk van import uit andere delen van de wereld. Draghi stelt dat Europa moet inzetten op strategische autonomie: minder afhankelijkheid van externe partijen en meer focus op eigen productie en innovatie. Dat raakt ons direct. Zonder een stabiele en betaalbare grondstofvoorziening komt de kunststofproductie serieus in de knel.
Europa staat op een kruispunt. Kiest het voor groei en innovatie of blijft het hangen in regels en politieke verdeeldheid? Stilstand is in elk geval geen optie: ik denk dat iedereen daar inmiddels wel van overtuigd is. Voor ondernemers in de kunststofindustrie is dit hét moment om mee te denken en mee te praten. Hoe zorgen we ervoor dat Brussel investeert in een concurrerende, duurzame industrie? Hoe krijgen we regelgeving die innovatie versnelt in plaats van afremt?
Politici bepalen het beleid, maar wij bepalen de richting. De vraag is: wachten we af of nemen we zelf het voortouw?
